Brandweer Elburg werkt aan continuïteit

Werken buiten stad maakt aanpassing noodzakelijk

Dick van der Veen

Brandweer Elburg is op de toekomst voorbereid. Het feit is dat enkele oudgedienden i.v.m. het bereiken van maximale leeftijdsgrens het korps gaan verlaten. Daarom worden jongeren van 18 tot 35 jaar op 23 maart gevraagd naar de kazerne te komen, waar teamleden hun hart laten spreken.

ELBURG – De brandweerzorg is in Elburg toevertrouwd aan 30 mannen en twee vrouwen. ,,Voldoende om in ieder geval de benodigde zestien mensen voor uitruk overdag veilig te stellen. Het is al lang niet meer zo dat de brandweerman standaard de supersportieve inwoner is die dicht bij de kazerne woont en werkt. We leggen bij de sollicitatie weliswaar de nadruk om bij alarmering direct beschikbaar te zijn, maar zoiets voor 100 procent waar maken is utopie. Soms neem je bewust iemand aan die overdag niet kan blussen omdat hij of zij extra kwaliteiten in zich verenigt.”

Commandant Arjan Bruijnes is vijf jaar bevelvoerder. Hij liet zich ooit door zijn broer voor het brandweerwerk winnen en inmiddels telt het korps vier Bruijnessen. ,,De jongens zeggen wel eens dat bij ons in de familie een virus waart. Daarin zijn we overigens niet de enige familie.”
Regeren is vooruit zien. Arjan: ,,We hebben te maken met een tweejarige opleiding. In het najaar begint een nieuwe cursus. Pas eind 2022 zijn kandidaten dus volledig inzetbaar. Vandaar dat we nu actie voeren om als groep op sterkte te blijven.

De instelling van de brandweerman is in de afgelopen 150 jaar niet verandert. De maatschappij wel. ,,We hebben nu computers in de auto. Dragen steeds meer verantwoording. Bij alle tien positieve reacties zit ook een negatieve. Wat blijft is de teamgeest. Eén keer per jaar trekken we er samen op uit. We kunnen op de collega’s van Oldebroek rekenen voor vervanging en omgekeerd ook. De teamleden komen uit dezelfde streek, met dezelfde cultuur. We letten op elkaar. Als leidinggevende houd ik in de gaten of mensen na een calamiteit veranderen. Een aantal van ons is hierin getraind. Het regelt zichzelf door er over te praten op de oefenavonden.”
Elburg ondervindt ook de gevolgen van de bezuiniging in de veiligheidsregio met in totaal 50 auto’s en 100 vrijwilligers. Arjan: ,,We kunnen nog maar met één auto de stad in en met twee naar de natuur. In Nunspeet ligt het omgekeerd: twee de stad in en één in de natuur. We hebben daar moeite mee, maar het brandweerhart overwint zulke tegenslagen. Ook al is het een fikse aderlating voor brand in de binnenstad.”
Bruijnes weet dat in Nunspeets veel animo is om zich in het pak te hijsen. Maar in deze tijd van jobrotation, waarin mensen niet meer plaatsgebonden zijn, is het toetreden tot een brandweerkorps niet meer zo simpel. De tijd dat bij brand de brandweerlieden overwegend ondernemers waren, die zodra de telefoon overging de winkel uitliepen, is voorbij. ,,Als je half kunt heel doen, je krijgt er veel voor terug”, zegt de commandant.