Blauw Wit heeft de vaart er in: zowel de vrouwen als de mannen promoveren

Volleybalvereniging Blauw Wit heeft een periode van groei gemarkeerd met promotie van zowel het eerste vrouwen- als het eerste mannenteam. Zij komen in de nieuwe competitie uit in respectievelijk de derde en de tweede divisie.

Dick van der Veen

Reden genoeg om ons licht op te steken bij de trainers die mede verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling: Peter Gaillard bij de mannen en Dennis Veth bij de vrouwen. Om met de eerste te beginnen. Een gelouterd trainer die al liefst 42 jaar successen aaneen rijgt bij een hele trits verenigingen. Hij maakte de overstap van Set Up IJsselmuiden die hij van de derde naar de eerste divisie leidde. Een kunststukje dat hij eerder uitvoerde bij EVV Elburg.

Nu dus met Blauw Wit in één ruk naar de tweede divisie met een landelijk vervolg.

“Ik laat me bij mijn keuze leiden door de uitstraling van team en vereniging. Het constructief met elkaar omgaan. Het moet bij je passen. Wellicht had ik daarbij een gelukkige hand.”

Dan nu het land in. Handhaving lijkt op het oog al heel wat?

“Zo kijk ik er niet naar. Het is een team met allemaal jongens uit Oldebroek. Er zit een leuke jonge lichting achter. Het is een goede mixture van enkele dertigers en jongens van zestien, achttien en negentien jaar. Een echte dorpsclub. Je stippelt een weg uit en het is van het grootste belang dat het team daar volledig achter staat.”

“Weet je, de bewegingservaring van huis uit wordt steeds minder. In een boom klimmen, ravotten op straat is er niet meer bij. Wat ik hier merk is dat de spelers er voor elkaar zijn, geen haantjes gedrag, niemand die zich een houding aan meet boven de groep te staan, alsof de wereld om hem draait. Praat me ook niet over zwakke plekken in een formatie. Het is de kunst om die te verbergen en in oplossingen te denken. We komen uit een competitie met drie sterke tegenstanders, die ook in de tweede divisie goed mee zullen kunnen komen. Ik doe geen uitspraken over een plafond van Blauw Wit. Natuurlijk zou je graag de jeugd aan het volleyballen willen zien. Mooi dat onze jongens gastles geven op scholen. Het neemt niet weg dat voetbal onze grootste concurrent is. Weet je trouwens dat beide sporten veel met elkaar gemeen hebben. Goed met een bal overweg kunnen, naar de bal toekomen.”

Gaan jullie anders trainen?

“Nee, twee keer twee uur in de week is genoeg. De oudere spelers moet je niet zwaarder belasten; de jonkies maken deel uit van diverse teams, spelen automatisch al vaker. In mei gaan we een keer in de week beachen. Met die ondergrond van zand heb je bij het afzetten iets onvergelijkbaars. Maar met die toernooien die links en rechts zijn is daar niets mis mee. De sporthal is wat klein, een ondergrond met beton. Met meer jeugd en spel op een hoger niveau ontstaat een prangende vraag naar een nieuw complex. Dat kun je op het speelveld met elkaar afdwingen.”

Dennis Veth voerde in zijn zesde seizoen de dames naar de derde divisie, een sprong die niet eerder in de geschiedenis van de club werd gemaakt. “Na het stoppen van enkele routiniers moesten we aan een nieuw team bouwen. Dat ging gepaard met pieken en dalen, van de eerste klasse naar de promotieklasse en omgekeerd. In coronatijd waren we er dichtbij. In het afgelopen seizoen viel het allemaal op zijn plek. We gaan het nieuwe seizoen in met een ongewisse situatie. Door diverse omstandigheden, zoals overgang naar een club die tweede divisie speelt, verhuizing en blessures, vallen vier dames af. Een van de hoofdaanvalsters is weg, een passerloper kreeg een botbreuk, een middenaanvalster knieproblemen en de spelverdeelster liep tegen een enkelblessure aan.

Momenteel trainen enkele nieuwe speelsters, afkomstig van verenigingen uit de buurt, met ons mee. Het is de vraag of zie definitief zullen aanhaken. Versterking is dus broodnodig. Een van de meiden die al was gestopt heeft ons gaandeweg het seizoen uit de brand geholpen. Het is knap dat we het ondanks al die pech hebben gehaald.” 

“Ik was na zes seizoenen”, vervolgt Veth zijn verhaal, “toe aan een nieuwe uitdaging. In de huidige situatie met een sterk gewijzigd team en een gewenningsproces kan ik het de club die me na aan het hart ligt niet aan doen om ook nog eens met een trainingswissel opgezadeld te worden. Dat is voort mij geen goede manier om mijn jaren als Wezeper in Oldebroek af te sluiten. Het laat zich verstaan dat we de verwachtingen niet te hoog mogen stellen. Net als Peter denk ik dat prestatie meer waard is dan resultaat. Ik voel me uitgedaagd om nieuwe trainingsvormen uit te denken en het team een prikkel te geven. Blauw Wit is een eerlijke vereniging met oog voor talentontwikkeling. Het is een genoegen om daaraan een bijdrage te leveren.”