Barmhartige Doornspijker William Berends steun en toeverlaat voor Oekraïners

De alleenstaande William Berends stelt zijn hele huis beschikbaar voor de opvang van Oekraïense gezinnen. Op het moment dat we deze reportage schrijven gaat het om een echtpaar met drie kinderen plus een oma en een moeder met twee kinderen.

Dick van der Veen

Hoewel hij aan de Hoeckelseweg over vier slaapkamers beschikt is de ruimte in de woning volgens de wet onvoldoende voor een zo grote populatie. “Ik begrijp dat ik voor de moeder met haar twee kinderen plaatsvervangende ruimte moet zoeken. Daarbij doe ik een dringend beroep op mijn dorpsgenoten om me daarmee uit de brand te helpen.” William kreeg er een aanvaring over met een ambtenaar. “Het raakte me in het diepst van mijn hart toen de dame riep dat ze deze mensen er uit zou kunnen gooien. Ik begrijp nu wel dat ik me aan de regels moet houden en heb goede hoop dat we er uit kunnen komen.” 

De gemeente Elburg laat weten dat ze met Berends in gesprek gaat over de opvang en kan daar nog niet op vooruit lopen.We treffen Nathalie en Lena aan met de nog niet schoolgaande kinderen. Nathalie’s man heeft werk gevonden in Elburg. De echtgenoot van Lena is beroepsmilitair. Ze leggen uit dat alleen een vader van een gezin met drie of meer kinderen mee mag naar het buitenland. “We zijn begin vorig jaar met de auto naar Nederland gekomen. Na een kort verblijf in Zelhem heeft William zich over ons ontfermd. Lena kwam met haar man en kinderen over met Kerst. Hij is inmiddels terug naar Kiev, de hoofdstad waar beide families wonen. William nam ook haar in zijn huis op. “Ik ben vrachtwagenchauffeur en wel wat gewend. Ik bood aan om zelf in de schuur te gaan slapen, maar dat willen deze lieve mensen niet. En in dit huis mogen dus geen tien mensen wonen.” 

William is internationaal truck driver die van april tot half december in de evenementensector werkt. “’s Winters pak ik wat losse klussen aan in de sfeer van vrijwilligerswerk. In februari ga ik voor een aantal weken met het Rode Kruis naar de Oekraïne. In de zomer ben ik een aantal maanden van huis. Dat was vorig jaar ook zo. Het gezin van Nathalie kon over de complete woning beschikken. Ik hecht niet aan materialen en het vertrouwen dat ik in hun stelde is volledig terecht gebleken.” Buiten het seizoen maakt hij zich verdienstelijk voor De Ontmoeting in Harderwijk: een huiskamer voor mensen zonder vaste woon- of verblijfplaats en onder meer ook probleemjongeren. Hij doet de tuin bij mensen met een beperking die zo nog wat langer zelfstandig kunnen blijven wonen. Ook kookt hij eens per week voor dertig personen. En alsof het allemaal nog niet aansprekend genoeg is maakt hij een kwart van zijn inkomen over aan goede doelen. “Nu naar de Oekraïne, eerder naar Albanië en tehuizen in de Filipijnen. Daar gaan dozen met zomer- en winterkleding heen voor kinderen tot de leeftijd van vijftien jaar. Het speelgoed krijg ik van de Speelgoedbank Elburg.”

In een gesprek met William val je van de ene verrassing in de andere. Neem zijn eerdere activiteit voor het internationale Rode Kruis op de Filipijnen. “We stonden met een team, onder wie ook medewerkers van Artsen Zonder Grenzen, klaar om er naartoe te vliegen voor hulp bij een aardbeving en tsunami. De vlucht werd gecanceld. Koning Willem Alexander kreeg er lucht van, zette zich achter de stuurknuppel van het regeringsvliegtuig en bracht ons daar naartoe. Een joviale man. Laat niemand de wagen om in mijn omgeving iets negatiefs over onze koning te roepen. Nu ik je dit vertel krijg ik weer kippenvel. Wat we daar hebben meegemaakt: 6.000 doden en 40.000 gewonden. Weken achtereen bekommeren over de lijdende mens. Leven in een roes.”

William heeft het niet van een vreemde. “Mijn grootouders hebben tijdens de Tweede Wereldoorlog in Vaassen in schuilkelders onder kippenschuren 21 Joodse gezinnen opgevangen. De namen van Gosschalk, Van Spek en Maus Stern zullen oudere mensen veel zeggen. Opa was slager en gaf in de kerstperiode 150 arme en grote gezinnen een vleespakket van vijf kilo.” 

De geschiedenis herhaalt zich. Toen de man van Lena weer terug moest naar het front gaf William hem drie kerstpakketten mee die hij kreeg van zijn werkgever en vrijwilligersorganisaties. Beide gezinnen hebben dagelijks contact met het thuisfront. Maken zich zorgen over de aanhoudende bombardementen. Uit Doornspijk kunnen ze laten weten dat de jongens die hier op school gaan al een behoorlijk mondje Nederlands spreken. 

“Ik vrees dat de ellende nog een hele tijd aan zal houden. En het kost wel 25 jaar voordat het land daarna weer is gerestaureerd. Ze mogen bij mij blijven zolang het nodig is. Oh ja, nog even wat het nieuwe gastgezin betreft: een huis waar niet wordt gerookt. Lena is volgaarne bereid om in een huishouding of voor een alleenstaande bij te springen.” Inlichtingen: telefoon 06-16022167 williamberends57@gmail.com