Stefan Marsman van ‘t Harde schiet VSCO’61 overhoop

Stefan Marsman is bij ’t Harde het goudhaantje. Hij scoort drie keer in de streekderby waarin de overbuurman van de Zuiderzeestraatweg met 6-1 wordt vernederd. In een wedstrijd nota bene waarin VSCO’61 het meeste balbezit bezit, maar zich vastloopt op één brok onverzettelijkheid.

Dick van der Veen

Daar waar de acties van de bezoekers sneven in steriliteit is het bij ’t Harde de hogeschool van effectiviteit. Voor rust vijf uitgespeelde mogelijkheden en even zoveel treffers! Dat er daarvan twee de status van ongeldigheid krijgen, mag voor de thuisclub de pret niet drukken. VSCO’61, dat in de voorgaande acht wedstrijden slechts één keer aan het kortste eind trok en zich oprichtte na een rampzalige start, loopt als koning van de wilskracht op tegen de overtreffende trap.

Zo scherp als een vers geslepen mes gaan de groenwitten de duels aan. Daarmee compenseren ze de afwezigheid van Sam van Norel, Rick Zanting, Quinten Turubassa en Henk Elskamp, die alleen het laatste half uur zijn opwachting kan maken. 

Voorin wisselen Marsman en Struik voortdurend van positie. De laatste wordt met de week fitter, kan nog geen 90 minuten voluit gaan, maar wanneer hij zijn volledige fysiek erin gooit blijkt hij van grote waarde. Hij doet zelf de openingszet.

In de laatste fase voor rust en in het eerste kwartier erna slagen de elf uit Oosterwolde er wel in om gevaar te stichten, maar dan zit er roest op de trekker. Doorslaggevend is het moment van Struik die zijn directe opponent opzij zet en opnieuw Marsman gelegenheid biedt om de bal achter Django van der Landen te deponeren. De wedstrijd is gespeeld. Niels Elzerman scoort nog de eretreffer waarna Marsman via een verdediger en Menno van ’t Hul nog wat meer zout in de wonden strooien.

 Henrico Mud is de strateeg die voldoende grip op zijn spelersmaterieel heeft om te weten wat hem te doen staat in een poging het tij te keren. Hij brengt Remco van ’t Hul en Youri van Boven in. De laatste heeft nog weinig getraind, maar is een speler die er vol voor gaat. VSCO krijgt inderdaad kansen.

“We hebben de slag verloren, maar nog niet de oorlog. Het is balen dat we het in een cruciale wedstrijd laten afweten. Nu moeten we ons opnieuw terugvechten en staan onder zware druk.”

Collega Rene van ’t Goor kan zich met moeite los maken van de jubel die ontstaat na drie overwinningen op rij en de ongekende luxe van 17 doelpunten in even zoveel duels. “Daar hebben we vaak meer dan een halve competitie voor nodig. Ik was zenuwachtig voor deze wedstrijd door wat me in de uitbeurt overkwam. Een forse schorsing en weggegeven punten. Ik heb genoten van de enorme gedrevenheid van ook de jeugd. Stan Timmers bijvoorbeeld ving het achterin prima op. Drie sterkhouders keren terug; het is voor mij een puzzel wie ik erin moet zetten. Heel mooi dat we over een formatie beschikken waarin spelers aan elkaar gewaagd zijn. Van groot belang, omdat kaarten die aan onze inzet hangen in de finale een rol spelen. We hebben 18 punten; daar moeten er nog minimaal 12 bij om ons veilig te stellen.”