‘Rouwen is een eenzaam proces

Patti Broeder heeft in 2021 de website stilgeweest.nl opgericht, een site voor jongeren die iemand verloren hebben door zelfdoding. Als ervaringsdeskundige – ze verloor in 2017 haar zoon aan zelfdoding- probeert ze jonge nabestaanden in hun rouwperiode te ondersteunen.

José Oosthoek

In 2018 richtte Patti het platform www.toenwashetstil.nl op. “Hierop gaf ik verwijzingen voor hulp en advies bij rouw door zelfdoding”, legt ze uit. “Ik maakte ook blogs en hierop kwamen veel meer reacties dan ik verwacht had. Samen met mijn kinderen heb ik in 2021 www.stilgeweest.nl opgericht. Jongeren hebben te maken met specifiekere dingen in een rouwperiode. Ze spreken een andere taal. Voor sommigen is het vrijwel onmogelijk om uit hun eenzaamheid te stappen. In de klas, op school. Ze willen het liefst ‘gewoon’ meedoen, niet opvallen, maar ze lopen wel rond met hun rouw en verdriet. Het is belangrijk dat jongeren die een geliefde verloren hebben door zelfdoding, weten dat het oké is wat je voelt, wat dan ook. Dat je veel heftiger reageert in sommige situaties, ineens ontzettend moet huilen of erg boos wordt. Dat hoort er allemaal bij. Als ik voor groepen sta, bijvoorbeeld in scholen, probeer ik dat gedrag te normaliseren. Het schuldgevoel is vaak enorm. Het trauma is vaak heel complex. Begrip voor wat er gebeurt door het verlies, helpt al.”

Ze gaat verder: “Niet iedereen heeft zorg nodig, maar degene die dat wel nodig hebben, kunnen ondersteund worden. Op de website staan verhalen van jonge nabestaanden die het meegemaakt hebben. Die ervaringsverhalen kunnen helpen tegen de eenzaamheid. Rouwen is een eenzaam proces en als er dan ook nog geen begrip is vanuit je omgeving, word je nog eenzamer. Men weet niet waar je doorheen gaat. In 2021 heb ik ook een stichting opgericht die bestaat uit alleen jongeren en ik, door heel Nederland verspreid. We proberen zelfdoding beter bespreekbaar te maken en opvang voor nabestaanden op gang te krijgen. Het is een heel enthousiast en hardwerkend team, iedereen heeft iemand verloren door zelfdoding. We hebben een run georganiseerd in maart, in Nijmegen, om aandacht te vragen voor suïcidaliteit. We willen graag mensen erbij. Ik doe hierbij een oproep aan nabestaanden van zelfdoding. Mensen die goed hun grenzen kunnen bewaken, dat is belangrijk. 

Meer mensen betekent dat we de continuïteit van onze werkzaamheden kunnen garanderen. Het maakt niet uit wat; activiteiten organiseren of ‘gewoon’ even sparren over mogelijkheden om het doel te bereiken.”

“Ik werk ook samen met Slachtofferhulp en medewerkers van deze organisatie zeggen dat ik, omdat ik ervaringsdeskundige ben, net die dimensie kan toevoegen, die zij niet kunnen toevoegen. We proberen het verdriet van jongeren wat lichter te maken, zorgen over schuldgevoel weg te nemen en het te normaliseren. En ik roep hen op om hun verhaal te delen. Je kunt er anderen mee helpen en je verhaal vertellen is functioneel; je helpt ook jezelf in de verwerking van het verlies.”